anladım ki ağaçlar
toprağa acı verdikçe büyüyorlar
(Arka Kapak)

Tanım

kısaydı kelam
ömrü yetmedi
uzamaya
kaybolmuş
tılsımlı
aceleci bir gezginin
kurulmuş kum saatiydi
ağlamaya

Uyur uyanık

sana uykular taşıyacağım deliksiz
süslü kahvaltılar gibi
kahvaltısız sabahlar
seni uyandırmanın en güzel yolunu bulup
kıyamayacağım uyandırmaya
kimse görmüş değil henüz
bir meleğin nasıl uyuduğunu ama
hâlâ benzetiriz
bir meleği
bir güzelin uykusuna
ama sen melekler gibi uyuma
melekler gibi uyan
tam da çağla zamanında baharın
gözünün sürmesini yüreğime akıtman
bir uykunun en güzel yanı
seninle uyanmaktır
senden uzak bir uykuyla
kandıramıyorum hiçbir geceyi.

Mayıs 2000 New York