"Zifiri karanlığın ortasında yıldızlar Sema'ya durmuşken asumanda bir yıldırım düştü ıssız bir dağın başına ve bir yıldız kaydı karıştı sonsuzluğa. Bir bebek ana rahmini parçalayıp uzattı ellerini tutabilmek için kayan yıldızı ve şimşekle birlikte atarak ilk çığlığını açtı gözlerini sonsuz döngüsünde yer almak için evrenin...

"Sultan" dedi anası "adı Sultan" olmalı... Sultanlar gibi nam salmalı yedi cihana ve "Sultan" oldu bebeğin adı...

Köyde "sultanlık" ne kadar olursa o kadar yaşadı Sultan sultanlığını...Yine de baba evinde geçirdiği on dört yıl onun hayatındaki en büyük sultanlığıydı...."