Önce 'kaçtım.' Beni engelleyen tüm olumsuzluklardan duygulardan düşüncelerden korkulardan tanımlardan kurallardan yaşanılanlardan... Sonra bunların değişmesi gerektiğini 'fark ettim.' Tüm olumsuzların yerini aşk huzur tamlık ve mutluluk almalıydı. Ama bunlar için 'kabul etmeliydim.' Her şey benimle ilgiliydi ve benim bir yansımamdı. Herkes benim bir parçamdı. Tam olanı 'akışına bırakmam' gerekiyor derken 'aradım' seni kendimi özümü. Ve nefeste buldum. İpeklerde kaymak uçmak tarif edemediğim o koku ışık titreşim... Dedim ki kendime bunun adı: 'mucize.' Bunca yoldan sonra artık yapamayacağım hiçbir şey yoktu ve 'İlahi Aşk'la tanışmamın vakti gelmişti.