Küçük mutluluklarla büyük hesaplar yaptık.
Çoğu zaman nerede yanlış yaptığımızı hesaplayamadık.
En yüksek sesimizle gerçeği söylediğimiz zamanlarda bile hislerimize yenildiğimizi aslında biliyorduk.
Aşk diye bir şey vardı ama her seferinde yanılınca anladık...
Yıllarca neden mutluluğa şirin isimler bulmaya çalıştık?
Halbuki mutluluk içimizdeydi sevebilmemizdeydi...
Hâlâ üzülüp şaşırabiliyor olabilmemizdeydi mutluluk kendi elimizdeydi.
En yakın aynadaki resim en mutlu gerçeğimizdi...
Ve aslında onu nerede aradığımızla alakalı idi.
Sanırım arayışların bir kopyası bende.
İnsanın insana ettiğini insanın aslında kendine ettiğini kendime hatırlatırken sizlerle paylaşmak istedim...