Necmettin Efendi'nin taban tabana zıt kızları Afife ve Zekiye yalnızca evlilik konusunda hemfikirdi. İkisi de asla evlenmeyecekti. Afife modern bir ilişki istiyordu. Evlenmeden dost hayatı yaşamak özgür Avrupai olmak...
Zekiye içinse evlenmek bir erkeğin boyunduruğundan diğerine geçmekti. O baba evinde kalıp okuyacak yazacak kendini hiçbir erkeğe ezdirmeyecekti.

Ya Necmettin Efendi? Evlenmek onun da hakkı değil miydi? Fakat o yıllar önce ölen karısına bir söz vermişti; kızları evlenene kadar onların üzerine üvey anne gölgesi düşürmeyecekti.

Nahit Gür II. Abdülhamîd'in saltanatının son yılında İstanbul'da geçen bu romanında gelenekçi bir babanın kızlarını evlendirmek için verdiği mücadeleyi kuşak farklılığı üzerinden hicvediyor. Eser Şemsettin Sami Ahmet Mithat ve Hüseyin Rahmi Gürpınar gibi yazarlardan da izler taşımakta.