Şahanov: Sevgini kendi doğduğun yere; öncelikle ailene köylülerine armağan etmeden herkesi ortak etmeye çalışmak basit bir davranış ve sahte bir tavır değil midir? Doğduğu yerin göğsüne yiğitlik dolduran yaban at yeleli ırmağını merhamet ışığı armağan eden gök çimenli kırlarını ve ovalarını kulağını ve yüzünü çimdikleyerek oynaşan çatır çatır ayazını zihninde canlandırmamış kim vardır? Hatta uzaklara gidince kurbağaların dinmeyen şamatasından itlerin üremesine kadar özleyiş bestesi gibi duyulması bundandır galiba.
Aytmatov: "Ben vatansız yaşabilirim ama vatan bensiz yaşayamaz" diyenlerin kibir yüklü gönlü bize yabancıdır. Aksine kutsal sevgili vatan bizsiz de gül açabilir bizsiz de ömür sürebilir. Bizim ruhumuz ise onsuz yücelere ağamaz. Evet vatan varsa biz varız.