Kanuniyi bir hükümdar olarak değil de yalnızca bir baba olarak düşününce insanın yüreği sızlar. Kırk altı sene boyun-ca bir devleti yönetmek zor iştir; bunun ağır bedelleri de oluyor tıpkı Sultan Süleyman'ın ödedikleri gibi.

İnsan hayatının en zor anları yakınlarını kaybettiklerinde yaşanır. "Allah insana evlât acısı tattırmasın" temennisi o kadar yerinde bir sözdür ki bu durumu ancak o acıyı çekenler bilir. Evlat Acısı çekmek hayatın en amansız çilesi ya bazı evlâtların ölüm fermanı bir babanın elinden çıkmışsa?

Muhteşem Süleyman muhteşem acılar çekmiştir. Kimileri Hürrem Sultanı suçlar kimileri 'Devlet-i Ebed Müdded' der yine ağlar şehidin ardından!

Şehzade Mustafa askerin ümidi anasının babasının göz nurudur; güzel günleri beklemektedir ancak umduğunu bu-lamaz...
Bayezid taht kavgasında galip gelmek için çileler çekmiş lâkin ona da haramdır devlet saadeti o da yaban ellerde boynuna geçirilen ilmeğin acısını tatmıştır...

Evlâtlar evlâtların evlâtları... dedenin torun babanın evlât yarası derin. Eceliyle ölen oğullar; Mehmet Cihangir Mahmut...
Bir de torunlar var davaya kurban edilen ve bunlar da Sultan Süleyman'ın gözyaşlarıdır...