Osmanlı'nın en sisli günleridir. Yıllardan 1899'dur ve son İslam İmparatorluğu büyük sorunlar içindedir. İskender Paşa İstanbul'un havası dayanılmaz olduğunda yazlığına çekilir. Aile toplantılarından birinde eski bir öğretmen ve yakın dostları olan Alman Baron ülkenin neredeyse yüz yıldır yüzleşmekten kaçındığı bir soruyu kendi ifadesiyle yöneltir: "Bugün Osmanlı İmparatorluğu sarhoş bir fahişe görünümünde. Ne bir sonraki sefer kimin kendine sahip olacağını biliyor ne de buna aldırış ediyor yanılıyor muyum dersiniz?"
İskender Paşa ailesinin ve bu ailenin etrafındaki efendilerin hizmetlilerin öğretmenlerin subayların ve gezginlerin ve bu ailenin her renkten kadınlarının tarihi tam beş yüzyıldır hizmet ettikleri Osmanlı İmparatorluğu'ndaki yozlaşmanın ve çürümenin hikâyesini kıskançlık tutku hırs ve öç alma duygularıyla örülmüş bir şekilde anlatır. Tedirginlik çökmekte olan bir imparatorluğun hücresine nüfuz etmiş durumdadır. Nitekim Tarık Ali romanın bir yerinde "Kimbilir belki de yeni yüzyıl Çirkin Jo gibilerinin yüzyılı olacaktır" diyerek imparatorluğu ve dünyayı nasıl bir kaosun beklediğini gösterir. Ve o yüzyıl insanlığın tanıdığı en modern ve en barbar yüzyıl olacaktır.