Kelâmın kifayetini yitiren âşığı zayıf düşüren bir hâldir gitmeler. Öyle etle kemikle değil de tastamam gitmekten bahis açmış yazar. Ya kalbi olan okumasın ya da sadece kalbi ile okusun diye; hüzün demiş yalnızlık demiş mesela. Hele küçük harflerle "git" derken kocaman harflerle "ME"nin altını çizmiş göze değil kalbe hitap etmeye namzet olduğunu işaret ederek.

Kalmanın sağlamasıdır belki de bu sesleniş ki idraki dizelerin içinde gizli...