Sevgili Arkadaşlar Atatürk'le tanıştıktan onun yaşantısını onun ideallerini onun başardıklarını öğrendikten sonra sadece kendime fısıldadığım ve "Keşke sesimi duysa..." diyerek ona söylemeyi düşündüğüm şeyleri yüksek sesle dile getirmeme sebep oldu bu kitap. Kim bilir belki sizler de zaman zaman "Eğer beni duysaydı..." diye başlayan seslenişler içine girmişsinizdir. Öğretmenim derste "Haydi Atatürk'e mektup yazalım." dediği zaman çok heyecanlanmıştım. Sanki mektubu postaladığımda onun eline geçecekmiş gibi... Sanki onunla benim aramda sadece bir mektupluk bir mesafe varmış gibi... Bu mektubu aldığımda sanki bana cevap verecekmiş gibi... Yazdım. Cümlelerimin basitliği sizi yanıltmasın lütfen. Sekiz yaşındaki bir çocuk O'nu nasıl gördüyse öyle yazdım. Her ne kadar hiçbir zaman içimden çıkmasa da yarınıma dünümden bir ışık olan Atatürk'e bu kadar yakın olabileceğimi hiç düşünmezdim. Bana bu fırsatı verdiği için öğretmenimin yüreğinden öpüyorum. Bu mektubu aldığında fotoğraflarından bir başka gülümse bana emi Atatürk. Çünkü ben her zaman gülümseyeceğim sana...

Çocuk Gözü