Canım Öğretmenim; Umarım iyisinizdir. Uzun zamandır sizi arıyordum ve sonunda bulmayı başardım. Gerçekten hâlâ büyük bir sevgiyle hatırlıyorum sizi. Öykü defterinizden bizlere okuduğunuz yaşamınızdan öyküleri karakterimize harika bir biçimde işlediğiniz insanları sevme duygusunu nasıl unutabilirim ki? Mutlaka görmek istiyorum sizi öğretmenim.
Merhaba Hocam çok sevindim burada da olsa sizi gördüğüme. Bence artık arkadaşlarımızı toplayıp bir an önce elinizi öpmeye gelmemiz lazım! Çok duygulandım gerçekten.
Merhabalar sevgili öğretmenim. Mesajınızı görünce yüzümde nasıl bir gülücük oluştu tahmin bile edemezsiniz! Ben de sizin gibi ilkokul öğretmeni oldum umarım benim öğrencilerim de beni sizin hatırlandığınız gibi sevgiyle hatırlar...
Yıllar sonra öğretmenine; işte böyle sesleniyordu Oğuz'um Raif 'im ve Hülya'm. İnternet sosyal paylaşım sayfasından bulmuştuk birbirimizi. Mesajları görünce bir an o günlere gittim. Benim bıraktığım Oğuz küçücüktü. İlkokula başladığı gün sadece okumayı biliyordu.
Son gördüğümde on bir yaşındaydı Raif. Karnesini ellerimle vermiştim. Belirgin kirpikleri ve yeşil gözleriyle bana bakıyordu. Hülya da benim gibi sınıf öğretmeni olmuştu. O bir mesleğe ben de bir meslektaşıma kavuşmuştum.
Ve diğer öğrencilerimin mesajları... Bu mesajlarla anladık ki hepimizin istekleri aynı idi. Buluşmak. Yılar sonra karşılaşma fırsatı yakaladığım öğrencilerim bana; emeklerimin karşılığını aldığım bir ödül olarak geri dönüyordu.
İşte bu kitapta büyüyen öğrencilerimle büyük buluşma anında yaşadığımız sevinç coşku ve heyecanı bulacaksınız. İçinize bir sıcaklık ve neşe dolacak. Yüreklerimizdeki sevgi size de yansıyacak. Çocukluğunuz aklınıza gelecek belki de. Bazen gülecek ve biz de bunları yaşamıştık diyerek kendi hayatınıza bağlanacaksınız. Daha bir içten sarılacaksınız sevdiklerinize.
Yaşamanın tadını herhangi bir yerde iz bırakarak bulmanız dileğiyle...
A. Gülten KIRICI