Birden o güne kadar anneme hiç sormadığım bir soru çıktı ağzımdan. "anne merak ettiğim bir şey var. Düşünüyorum ama cevabını bulamıyorum." Dedim.
Annem:
"Sor bakalım neymiş kızımın kafasını bu kadar kurcalayan şey?" dedi.
Derin bir nefes alıp söze başladım.
"Anne sen ablalarımı ağabeyimi normal doğurdun da beni neden böyle doğurdun?"
Annemden cevap gelmedi. Arabamdan eğilip bakınca annemin ağladığını gördüm.
"Anne neden ağlıyorsun? Ne oldu?" diye sordum.
Annemin ağladığını görmeye dayanamıyordum. O an hissettiğim acı mahkum olduğum bu hastalık için bile asla hissetmediğim kadardı.
Ben ağlasam sızlasam içimde bulunduğum duruma isyan etsem çevremdekilere bağırıp çağırsam kızsam iyi olur muyum? Diye kendi kendime sordum. İçimdeki çocuk "Tabii ki mutlu olmazsın" dedi.