Bediüzzaman Hazretlerinin 35 yaşında iken Şam'da Şam ülemasının ısrarı üzerine Câmi-i Emevî'de irad ettiği bir hutbedir.
İslâm âleminin içinde bulunduğu maddî-manevî hastalıkların nelerden ibaret bulunduğunu felâket ve esarete hangi sebeblerden dolayı maruz kaldıklarını bildiren ve buna karşı çare-i halâs gösteren ve bundan sonra İslâmiyet'in zemin yüzünde maddî-manevî en yüksek terakkiyi göstereceğini İslâmî medeniyetin kemal-i haşmetle meydana geleceğini ve zemin yüzünü pisliklerden temizleyeceğini delail-i akliye ile isbat eden müjde veren çok kıymetdar bütün müslümanlara hattâ insanlığa şamil bir derstir bir hutbedir.