Çok zaman geçti.
Bir yalostum artık incecik dal gibi gövdem yılankavi bembeyaz.
Denizde kalmak istesem de rüzgâra direnemiyordum. Bir kıyıda buldum kendimi ıssızdı kıyı uzandım taşların üstüne ısındım sevdim güneşi.
Ne kadar yaşar yaloslar bilmiyorum.
Pek önemi kalmadı bunun ama hâlâ izleyebiliyorum gövdemi ve ağzımın sımsıkı kapalı olduğunu kederden ve tuzdan.
Bu sessiz kıyı böyle midir hep?