"Şiirin yolu nicedir toplumların güzergâhından ayrılan bir eğri çiziyor. Damıtık söz işlenmiş yazı soyutlama dozunun artışı "güzelleme" geleneğinin geniş ölçüde terkedilmiş olması iletişimi paylaşımı geçişimi güçleştirdi. Maddî yaşam kapitalist düzen insan değerlerini törpüledi. Basmakalıp görünse de şimdi: Auschwitz'den sonra yeri iyice daraldı şiirin müziğin has sanatın. İşin tuhafı Felsefe'nin ve bilimlerin aynı dönemde ilgililerinin nüfusunun artmış olması. Bu eğilim ileriki bir dönemde şiire dönülmesini sağlayabilir de. (...)

Şiir böyleyken şiir üzerine düşünmek yazmak daha da amansız çelişki değil mi ?
Matisse'in dediği gibi : Bir daha gelsem yeniden aynı şeyleri yapmaya çalışırdım."