Bir kadın pek çok ayıbın günah keçisi gösterildiğinde kendi doğrularını bulabilme ve uygulama konusunda ne kadar şanslı olabilir? Çözüm nedir? Ayıp olmasın diye vicdanı olmayan hazır doğruları kabul etmek midir yoksa kendine ayıp etmeden yaşamayı öğrenmek midir?

"...Yaydan fırlayan bir ok gibi saplanır kuru iftira! Üzerine değen kötü sözcüğün gölgesinde kıvrandığını algılarsın. Sana yakışmayan bir olayın içine çekilmişsindir. Onu uyduranlar kıvranmandan keyif alırlar. Parçalara ayrılmış çaresizliğin yaşatır onları. Kimse leke almak istemez aslında. Adın değişir yeni sıfatlar alırsın! Kız kurusu Nesrin kötü Alev dul Sedife gibi..."

Üç kadın; Gülşen Meriç ve Emine onları yok sayan hazır doğrular karşısında nasıl davranacaklardır? Gülşen yolculuğu sırasında kendisine yöneltilen zor soruların yanıtlarını bulacak mıdır? "Kafesteki Kalp" sizi farklı bir yolculuğa davet ediyor.