"Bir de işte kitap okurken kurşunkalemle kapaklara kapak içlerine kenar boşluklara çizimler yapardı. Genellikle gemi yelkenli çiçek el göz çizimleri korkunç suratlar...
Resim yapmaya düşkünlüğü İstanbul Tevkifhanesi'nde başlayıp Çankırı Cezaevi'nde tam anlamıyla patlak verdi.
Yağlıboya guvaş pastel karakelem...
Cezaevinin içinden görünümler mahkûmların Piraye'nin kendisinin portreleri..."
(Kitap'tan sf. 16)

"Cezaevlerinde bir yolunu bulup işliklere sokulur ustalarla dostluk kurar önce onlara çırak olup işi kavrar geleneklerini olanaklarını öğrenir sonra yenilikler düşünmeye öneriler getirmeye başlardı.
Oymalarında çeşitli ağaçlar kullanıyor ama sanırım en çok ceviz ağacını seviyordu.
Bir gün bakıyordunuz bir yontucu gibi keskilerle çalışarak bir kutu ya da bir yüzük oymuş."
(Kitap'tan sf. 68)

"Nâzım Hikmet'in şiirleri daha yazılmaktayken son biçimlerini almadan cezaevi duvarlarından dışarı sızardı. Kendi de gerçi bir iki kişiye gönderirdi - karısı Piraye'ye çok güvendiği bir avukat arkadaşına - ama şiirler son biçimini alınca... Oysa dostları meraklılar şiire düşkün cezaevi görevlileri bitmiş bitmemiş ellerine ne geçse kopya ederlerdi. Sonra da o şiirler kopya ederlerdi. Sonra da oe şiirler kopya edile edile elden ele dolaşır bu arada da tabii değiştikçe değişirdi."
(Kitap'tan sf. 104)