Dibine düşmüş bir yalnızlıktı kaderimiz
Alnımızdaki yazgıya düz cetvel tutamadık
Kanıksadık
Bir tohumduk aynı filize yüz süren
Meyvesi tek elma bir ağaçtık belki de
Farkındaydık
-Yarısı doğu-
-Yarısı batı-
Geriye kalanlar ağacın solgun yapraklarıydık
Düşerken gideceği belirsiz nehirde birer yolcu
Yaşa(ma)dık
-Gökten hiç elma düştü