Bir aziz yaşamı boyunca kendisine bazen bir hâlenin sağladığı saygıyı duyurmaz. Baltasar Gracian'ın yolunu izlediğinde gürültü patırtı yapmamak onu kimse fark etmez ki bundan Amelot de la Houssaye onun saray insanı konusunda yazdığını sanmıştı. Bir aziz anlaşılmak istersem merhamet (charité) dağıtmaz. O daha çok pisliği (déchet) ayırmaktadır:"ters-merhamet" yapar (décharite). Bunu da yapının buyurduğunu gerçekleştirmek için yapar: özneye bilinçdışının öznesine kendisini (azizi) arzusunun nedeni olarak görmeyi sağlamak için. Gerçekte (en effet) söz konusu özne bu nedenin iğrençliğinden (abjection) dolayı yapıda hiç değilse kendi yerini bulma şansına sahiptir. Bu aziz için komik değildir ama hayal ediyorum ki bu televizyondaki birkaç kulak için aziz olaylarından bazı garipliklerle iyi kesişmektedir. Bunun zevk (jouissance) etkisi olması konusunda kim alınmış zevk (joui) ile anlamına (sens) sahip değil? Kuru kalan bir tek aziz onun için bir yadsıma. Ki bu da olayda en eğlendirendir. Ona yaklaşanları ve yanılmayanları eğlendiren: aziz zevkin hor görülenidir. Ne kadar çok sayıda aziz isek o kadar çok güleriz bu benim ilkemdir hatta kapitalist söylemden çıkış ki bu bir ilerleme oluşturmayacak eğer yalnızca bazıları içinse.