Kur'an'a göre en temelde ilişki isteme-istememe (yapma yapmama tutum tavır ve fiil) olarak ed-Dîn'i de kuran hatta Tanrı'yı da bağlayan ahlakın a priori kategorik buyruğu olan "İyiliğin karşılığı iyiliktir." (55/60) diyalojik ilkesidir. Bu ilke menfaate dayanan basit bir ticari 'alış-veriş' değil "İyilik doğası gereği iyiliği celp eder." anlamındadır. "Eğer sana yapılan (iyiliğe ve kötülüğe) daha iyi olan bir iyilikle mukabelede bulunursan seninle arasında düşmanlık bulunan kişi sıcak bir dost oluverir." (41/34) tavsiyesi iyiliğin insan tabiatındaki özelliğini ortaya koyar...