KUĞU

Kuğuları görmüştüm yüzünde
yağmur sesini

Eylül sarısından geçerken
suların uzun akışından
balkıyan hüzne tutunup
bir ırmağın kıyısında

Hâlâ kesilmedi ürperti
suların serpintisi
uğuldayan orman içleri

Göğe karışan mavi duruşun
ortasında temmuz vurgunu
yeniden tutuştum

Gözleri yalım
susturdu yağmur sesini
dizlerine kapanıp ağlarken
anımsadım o yanık çocuğu

Alnında yüzüyor oysa
göklerde sandığım kuğular
gün iniyor saçlarının ardına

Hâlâ o kuğular
tansık beyazı o kuğular
bir masalda uçuşuyor
denizi nergislerle dolu

Öpülmüş çocuk
güzelliği yüzünde
sabah pırıltısı
şafak sonrası
eylül akşamı
gözlerin içre
kuğular yüzüyor
o eski denizde