İşe gidiş-gelişim esnasında toplu taşıma araçları veya topluluklarda gülen bir yüzle karşılaşma ümidiyle insanları izler oldum. Ülkemin güzel insanları adeta bir robot gibi toplu taşıma araçlarına binerek ve yürüyerek işine gidip geliyorlar.

Bindikleri toplu taşıma araçlarında; uyuyanlar memleketine kadar derin derin dalanlar ve düşünenler birbirlerine dik dik veya boş boş bakanlar günü kurtarma hesapları yapanlar kendi kendine mırıldananlar veya konuşanlar ellerindeki telefonlarla oynayanlar toplu taşıma araçlarına hususi olarak bırakılan gazeteleri okuyanlar vs. gibi...

İşte yaşadığımız bu robotluk ve monotonluk içerisinde güzelim ülkemizde herşeyin politikaya alet edilmesi ülkemizin ayaklarımızın altından kayıp gitmesi politikacıların riyakar ve vurdumduymaz tavırlar takınması insanların sorunları ile baş başa bırakılması insanların kardeşlik diye ötekileştirilme ayrıştırılma ve kutuplaştırılması manevi duygu sömürücülüğün şiddetli bir şekilde ortaya çıkartılması ve bunlara çanak tutulup yasallaştırılması adeta yaşamak için öldürme içgüdüsünün hortlatılması sevgi saygı doğruluk ve dürüstlüğün fayda etmemesi geçim sıkıntısının had safhaya ulaşması gibi hayatın gerçeklerini görmüyoruz veya umursamıyoruz.

Bu kitap işte bu şekilde tamamen bir tesadüf olarak ortaya çıktı. Amaç içinizi karartmak değil o gülmeyen yüzünüze sadece bir tebessüm ettirebilmek için düşünülüp yazıldı.