Henüz on dörtlü yaşlarda günlük tutma ve şiir okuma tutkusuyla başladım yazı yazmaya. Daha sonra birçok şiirlerim de oldu. Ama sadece kendim okudum kendim dinledim. Çünkü o yıllarda hiç kimseye okuyacak cesaretim olmadı. Benim için o yıllar düşünüldüğün de keşke bir gün diye başlanan 'Şiir kitaplarım roman kitaplarım olsa herkes okusa' diye kurulan büyük bir hayaldi sadece asla olmayacağına inandığım.

Evet daha çocuk yaşlarda kurduğum o hayalim benim alnıma yazılmıştı. Kader bunu bana yazdıracaktı. Öyle büyük bir oyun oynayacaktık ki bunu bana yaptırabilmek için bir dörtlüğünü dahi okuma cesareti bulamayan bana çığlık attıracaktı.
Sevgili okurlarım sözlerimden de anlaşıldığı üzere çocukluk yılarımdan beri yazmayı okumayı sevmeme rağmen içime bastırdığım duygularımın yaşamış olduğum büyük bir acıyla yazılmış hâlidir.

Bu kitapta belki herkes kendince benzer duygular bulacak. Fakat benim dikkatinizi çekmek istediğim tarafı; kitabın adından da anlaşıldığı gibi çocukken kurup unuttuğunuz bir hayalin bir çocuğunuzu kaybettiğinizde olması.

Tüm herkesin bir gün hayallerinin olması dileğiyle. Ama dilerim ki bir gün hayalleriniz olduğunda hüzün özlem yanınızda olmasın.
Yaşanmışlıklarıma yoldaş olan herkese teşekkürlerimi sunuyorum.