Osmanlı'da devlet-toplum ilişkisi tarihinin işkence ve zulmü meşrulaştıran mirasıyla uğraşan Akçam toplu ("millî") kıyımların sürgünlerin ayrıca devlet aygıtının modernleşmesinin işkencenin "doğallığını" pekiştirdiğini saptıyor. İşkencenin yasal çerçeveden bağımsız olarak meşru sayılması zulüm dozunun konjonktüre yönetenlerin "durumuna" göre değişmesinin doğal kabul edilmesi bu siyasal ve kültürel alışkanlığın uzantıları.