İSTANBUL YOLLARINDA

Vurup gidiyorum akşamın yollarında düş kurarak
Altın tepeler yeşil çamlar tozlu meşeler
Nereye gider ki bu yol
Vurup gidiyorum bir türkü tutturup
İstanbul yolu boyunca gezgin
Gün inliyor yavaşça;
Bağrıma yüreğin çakılmış da bir sevda dikeniyle
Bir gün çıkarıp attım'ya seni
Ne gönül kaldı nede yürek bende
Yine başlıyor ağlamaya türküm
Yemyeşil diken kan kırmızısı gül
Ah ne olurdu çakılıp kalaydın
Yüreğimde her gün
Bir gün bir gün çıkarıp attım ya seni
Ne gönül kaldı ne yürek bende ...