İletişim bireyin yaşam kaynağıdır. Bu kaynak bireyin yaşadığı sosyal ortamın zorunluluğundan oluşmaktadır. Bu bağlamda birey bu zorunluluğu gidermek için birbirinden farklı ortamlar üretmektedir. Teknolojik yeniliklerle birlikte her geçen gün yeni iletişim ortamları bireyin karşısına çıkmaktadır. Yeni medya olarak tanımladığımız bu ortamlar bireyler tarafından ilgiyle kullanılmakta ve zamanla bireylerin yaşamlarının değişmez birer parçası olmaktadır. Sanal dünya ve gerçek dünya arasında bir köprü rolünü üstlenen yeni medya; toplumun yaşadığı iletişim ortamına yön vermektedir. Dokunmatik sistemler ise bu köprüdeki küçük oyuncaklardır. Kısaca bu oyuncaklar sadece oynanan oyunun bir parçasıdır. Bu doğrultu-da eğer bireyin içinde bulunduğu ortam bir oyunsa o zaman Huizinga'nın yaklaşımının da ne denli doğru olduğu ortaya çıkmaktadır. Oyun kültürden eskidir. Oyun oynayarak kültür üretilmekte ve her yeni oyun-cakla bu kültür güncellenmektedir. İletişim sürecini kolaylaştıran ve hızlandıran yeni medya toplum tara-fından olumlu bir gelişme olarak yorumlanmaktadır. Bu çalışma ise bu görüşün aksine yeni medya olgusu-na eleştirel bir bakış açısıyla yaklaşmaktadır. Yeni medyayla üretilen Dokunmatik Toplum olgusu berabe-rinde farklı sorunlar üretmektedir. Bu çalışmayla birlikte birey kullanmakta olduğu yeni medya tarafından biçim değiştirdiğini farkli bir yaklaşımla yeniden değerlendirme şansı bulacaktır.