Bir süre ortalarda görünmedi Nursel Çetin! Nerededir oradadır buradadır... Derken bir kucak kâğıtla çıkageldi. Ödevi miydi o sıkıca sarıldığı hani bir dosyaya koymayı bile unuttuğu? Değilse öğretmenin sınıfta / masada bıraktığı yazılı kâğıtları mıydı? Belki de sıra arkadaşının çantasından yürü(tül)müş araştırması! Hiçbiriymiş! Hepsiymiş! Geldiği gibi kucaklayıp gitmeyi kurarken bizde unuttu mu size! Baktık sımsıcak öyküler... Sınıftan okuldan yaramazlıklardan çekişmelerden korkulardan bencilliklerden söz açıyor; en çok da sevgiden... Sevdik çok sevdik... Birinin penceresinden baksanız ötekilerin de kapısını çalarsınız; biliyoruz...