Yavuz Ekinci ikinci romanı Cennetin Kayıp Topraklarında üç kuşağın "coğrafya kaderdir" dedirten hikâyesini anlatıyor. Yaşadıkları coğrafyanın acılarına hapsolmuşların aile olmanın ölümcüllüğünü taşıyanların ve cennetin gelmesini yüzyıllarca bekleyenlerin hikâyesi bu. Yerinden yurdundan edilmiş dilinden dininden kimliğinden insanı insan eden her şeyden yoksun bırakılmış Almast'lar aynı yazgıyı "başka bir dil"de okumak zorunda bırakılmış oğullar ve torunlar Cennetin Kayıp Toprakları'na doğru bitmeyen yolculuğa çıkıyor. Yolculuğun sonunda ise doksan yıl sürmüş kalp ile dudak arasına sıkışmış bir aşk var. Yavuz Ekinci'nin gitgide yetkinleşen anlatımıyla etkili bir roman Cennetin Kayıp Toprakları.

"Min ev roman nivîsî; ji ber ku dema cîhana çîrvanokî ya gundên wek Mişrîta yên li nava çiyayên yekşibêtî bihuştê ava bûyî bi dagirkirina serbazan xalî dibûn min xwest bibihîzin bê çawa mirovên wan ên bi qasî heba hinarê narîn li kuçeyên bajaran belav bûn û çawa li wan deran bûn dêran. Min ev roman nivîsî; ji ber ku min xwest bizanibin yên şewitandî û kavil kirî ne bi tenê banên xaniyan in û bibînin janeke çawa ye wekî yên ku mirin bes bibine jimar û tune bêne hesibandin. Min ev roman nivîsî; ji ber ku min xwest bîra erdnîgariyê û lewheya wê ya parastî di çîroka malbata Almast û Hesen de biheyînim. "