Sandalyeye oturdum gözlerimi kapattım işte şöyle ve koyu koyu düşündüm: Kendilerine yol açmak için çalışıp didindiğimiz bizden yüz ya da iki yüz yıl sonra yaşayacak insanlar acaba bizi anımsayacak bizleri iyilikle anacaklar mı? Hayır hiç sanmam dadıcığım!