Onlar bozkırın çocuklarıydı
Yalın ayak yamalı elbiselerle büyüdüler
Karınları bazen aç bazen toktu
İsyan etmediler hep şükürle yetindiler
Herkese koştular çaresizlik içinde
Hastalıklarında ne doktor ne ilaç yüzü gördüler
Seller çağladı emekler gitti şükrettiler
Kıraç topraklarla boğuştular yılmadılar
Yolları yoktu okulları uzaklarda
Devlet vergi asker dedi hep gittiler
Savaştılar can verdiler madalya istemediler
Hepside uzak diyarlara koştular
Çalıştılar mücadele ettiler eğilmediler bükülmediler
Kimi kayboldu kimi zindana kimi kara toprağa
Bu vatan bizim dediler
Ama hepside arkalarından hançerlendiler.
Kimdir neyin nesidir diye hiç sormadılar
Onlar mı ?
YİTİK BOZKURTLAR