Bir insanın ölmesi onun hiç olması yok olması demek midir? Yoksa onun varlığının başka bir biçimde ve başka bir varlık boyutunda devam ettiğini mi kastederiz? Ölmek varlığın yokluğa dönüşmesi mi demektir?

Sonsuzluktan bir çekirdek olan Ben'imiz Allah'ın kudret elinde şekillendiği için ölümsüzdür; fânilik onun dünyayla olan irtibatına yansımıştır özüne değil. Ruhumuzun dünya hayatı fânidir; ancak özü çekirdeği yahut ruhun bizatihi kendisi ebedîdir. Ölümün bir girdap gibi varlığımızı yutması ruhumuzun ölümlülüğünü göstermez. Göstermez çünkü ölüm ancak fâni varlığımıza zarar verebilir; ebediyetten bir soluk olan gerçek varlığımız yine ebediyete intikal eder.

Ölüm fikrini fikirler kâinatımızın merkezine yerleştirerek dünyaya baktığımızda dünyanın ve hayatın güzelliklerini çok daha iyi algılayabilir hayatın bize neler sunduğunu fark edebiliriz. Dolayısıyla ölüm bize ebediyetin kapısını açtığı gibi hayatın ve dünyanın da kapılarını açabilir.