BU DEM
Karlar eriyordu daha yeni
Dereler akıyordu gönlümün kıyısında
Köpük köpüktü suların yelesi
Hayalleri memleketimin büyüktü

Taze güneşleri bekliyordu sabahlar
Yıldızlar düşüyordu avuçlarıma
Uzaklardan vuslat özlemi
Gülmekle ağlamak arasında
Bir çocuğun kiraz gözleri
Ekber zamanları müjdeliyordu

Ey benim taze kar gibi temiz memleketim
Nur-u aynim ölümsüz sevdam
Poyrazın koynunda sabahlayan umudum
Kalbimi yakan rüyam

Taze baharlar giyinirsin yeniden
Gemilerin demir atar gönlümün sahiline
Otağını kurar yeni bin yılın yamacına hünkâr
Mührü vurulur dünyanın kalbine
Bir daha evrilir zaman yeni bin yıla aşkın
Sevinçle büyür bu dem dünya çocukları