Kendi dilimizde var olan sözcükler normal kullanım sınırları içinde unutulmaya karşı korunmuş görünmektedir.2 Bir yabancı dildeki sözcükler söz konusu olduğunda durumun bunun tersi olduğu herkes tarafından bilinmektedir.
Bu durumda unutma eğilimi konuşmanın her bölümüne yayılır ve genel sağlık durumumuza ve yorgunluk derecemize bağlı olarak yabancı sözcük haznemizi denetlemedeki kararsızlıkla kendini belli eden bir işlevsel karışıklık ortaya çıkar.
Çoğu durumda bu unutma türü Signorelli örneğinde açıkladığımız işleyişi gösterir. Bunu kanıtlamak için yalnızca bir çözümleme vereceğim ancak bu yararlı bazı özellikler içermesi açısından diğerlerinden ayrılan bir örnek olacak:
Latince bir alıntıdaki ad olmayan bir sözcüğün

"Bu korunmanın yalnızca kullanım sıklığından kaynaklandığından kuşkuluyum. Gene de özel adlar (yani soyadları) kadar seyrek bir kullanımla sınırlanmamış olan ilk adlan incelediğimde bunların da soyadlar kadar unutulmaya elverişli olduğunu gözlemledim.