Bu bir çocuk kitabından çok daha öte bir kitap olmalı! Maurice Sendak gereğinden çok sözcüğe yer vermemiş. Hatta bazı bölümlerde sözcüklere gerek bile olmadığına karar vermiş ve öyküyü anıtsal resimlerle anlatmış. Kitabı okuyunca ilk düşündüğüm şey "Bu kadar az sözcükle bu kadar derin bir konu nasıl anlatılabilir?" oldu. Konusu gerçekten çok ama çok derin. İçinde iyi ile kötünün çatışması var. İçimizde saklı vahşi yanlar var. Öfke var. İyilik var. Korkular var. Bu rüyasında öfkesiyle ve öfkesinin karanlık yanlarıyla yüzleşen bir çocuğun öyküsü... Yıldıray'ın deyişiyle "Öfkeye kapılıp gücün karanlık yanına geçse bile Darth Vader'ın tersine o tarafta kalmayan bir çocuğun; sevgiyi şefkati hissedebilen dolayısıyla anne elinden çıkmış güzel bir yemeğin kokusunu duyup geri dönebilen bir çocuğun öyküsü..."