İnsanoğlu Adem babamızdan beri mutluluk aramıştır. Şimdilerde insanlığın halinden memnun olmadığı bir zaman diliminde yaşıyoruz. Bunun adı; belki depresyon mevsimi depresyon yüz yılı belki de gerçek mutluluğu uzakta değilken hep uzakta sanma hissi Mutluluk kendi içimizde belki de yüreğimizdedir Bunun yanı sıra; başkalarının gözyaşı kimilerini mutlu edebilir. Kıskançlık kimimizin gözünde bir perde oluşturur. Üzülmeyi unutturur yanmayı unutturur ağlamayı unutturur düşmanlarımızın mutluluğu bize gülmeyi unutturur. Kendimizi düşman gördüğümüz kişilerin yerine koyarak düşünsek onların derdi bizim derdimiz olsa düşmanımızı sevebilsek asıl insanlık orada başlamaz mı?