Düşlerim

Nasıl unuturum bu günleri
Hevesle başladığım şu alfabeyi
Öğretmenimi defalarca silip yazdığım şu kara tahtayı
Silgi kalem tebeşiri
Ben zaten hep bunu düşlemiştim.

Kitabı her açtığımda bir harf öğrendim
Öğrendikçe kâh hüzünlendim kâh sevindim
Nokta koydu hüznüme sevincim
Ben zaten hep bunu düşlemiştim.

Kendi ellerim yazsın duygularımı
Sonra seslendirsin dudaklarım
Mutluluğum çığlık atsın
Ben zaten hep bunu düşlemiştim.