İnsanı en son umutları terk eder...

Şöyle bir bakarsın hayatına ve tam da bitti dediğin anda her şey yeniden başlayıverir. İçinin karanlık dehlizlerinde yıllarca kapalı tuttuğun gün ışığı birdenbire yeniden parlamaya başlar. Ufacık bir kıvılcım mini minnacık bir ateş bütün umutlarını tekrar yeşertmeye yetiverir. Sonra bütün gayretinle sarılırsın hayata... Kendine yeni uğraşılar bulursun yeni sevmeler edinir ve oyunun kurallarını değiştirirsin. İşine dört elle sarılırsın mesela... Sonra aniden istediklerinin gerçekten istediğin şey olmadığını fark edersin doyuverirsin her şeye denediğin bütün yollar bu kez sana huzursuzluk vermeye başlar. Pencerende bir boşluk açılır. Uğraşıların sevmelerin zevklerin ilgi alanların ve değiştirmeye çalıştığın yaşam kuralların bir bakarsın yine anlamsızlaşıvermiş...
Neden mi? Çünkü sana duyduğum aşk oracıkta hâlâ yaralı halde durmaya devam ediyordur da ondan...

Ölmeye değecek bir hayatınız olması dileğiyle...