Yaşadığı çevrenin bir parçası olarak kabul edilen insan doğayı oluşturan öğeleri ve göstergeleri algılama ve anlamlandırma bakımından diğer canlılardan ayrılır. Dış dünyada olup bitenleri beş duyusu sayesinde algıladığı sıklıkla dile getirilir. İnsanın evreni anlamlandırma sürecinde en çok yararlandığı beş duyudan biri de görme duyusudur. İnsan görsel algısı sayesinde çevresindeki oluşları ve eylemleri fark eder seçer anlamlandırır ve yorumlar.

Bu süreçte önemli ve kaçınılmaz bir yöntem olarak göstergebilim karşımıza çıkar ve birçok bilim dalının kesiştiği bir noktada bulunur: insanbilim toplumbilim toplumsal ruhbilim algılama ruhbilimi ve daha kapsamlı olarak da bilişsel bilimler felsefe özellikle de bilgi kuramı dilbilim ve iletişim bilimleri gibi alanlardır bunlar. Böylesine çok ve çeşitli bilim dalını belli bir çerçevede ilişkilendiren göstergebilim disiplinler arası bir alan olan iletişim bilimlerine de önemli katkılar sağlar ve bu alanda yapılan araştırma ve çözümlemelerde göstergebilimden yararlanılır.

Göstergebilimin temel konusu anlamdır. İnsan farkında olsun ya da olmasın etrafını çevreleyen göstergelerle iç içe yaşar ve özgül nitelikleri işlevleri ne olursa olsun insan evreninde yer alan her nesnenin her olgunun aynı zamanda bir gösterge niteliği taşıdığını bir göstergeler dizgesine katıldığını gösterir. Bu nedenle göstergebilimin sorunu yaşamın ve insanın anlamı sorunudur.