1925 yılından itibaren Çağataycanın bir devamı olarak Türkistan'da Özbekistan ve Özbekistan'ın dışında 20 milyondan fazla insanın konuştuğu Özbek Türkçesinin yapısının incelendiği eserde Özbek Türkçesinde yazılmış roman hikâye ve şiir kitaplarının taranmasından elde edilen malzemelerden yararlanılmıştır. Eser "Ses" "Şekil" ve "Cümle Bilgisi" olmak üzere üç ana bölümden meydana gelmektedir. Eserde Latin ve Kiril harfli olarak yazılmış Özbekçe metinlerden birkaç örnek "Metinler" başlığı altında verilmiştir. Eserin sonunda kaynaklara yer verilmiştir.