Şeffafa beyaz zenciye arap denen coğrafyanın katmerli güller açtığı yıllarda
ayaklarımı su basıyordu bahçedeki tulumbanın gücünden
hızır ile ilyasa küsüyorduk gül dalına bağlanan dilekler tutmayınca
rodrigonun gitar konçertosunu ıslıkla çalarken öldürme aracıdır diye gemi halatlarına bile bakamıyorduk
zihnimiz yanlışlıkla iki paket hamur kabartma tozu atılmış kek gibi şiştikçe şişiyordu da içimiz pişmiyordu