Haziran başlarında bir akşamüstü sırtımda çantamla evin kapısını açtığımda içeride beni bekleyen hiç alışılmadık bir sessizlikti. Annemin hıçkırıkları ve kardeşlerimin sessiz gözyaşları açık bir matem havası estiriyordu. Ailemizin tüm fertleri o an o salonda toplanmıştı. Aramızda olmayan yalnızca babamdı.

Özgürlük varlığınızı geriye doğru bütün koşullanmaların dışında tutabilmektir. Fakat en kusursuz irade bile o koşullanmaların karşısında güçsüz kalabilir. Bu yüzden özgürlük hep bir ütopya kadar uzaktır.

Bu roman kendi hayatının hiç kimsesi olamayanlar için yazıldı...