henüz şiirimi yazamadım
sen uzakların sisli görüntüsünde kıyılarımdaki çakıl taşlarının
çoğalışlarını izlerken ben
gözlerimin perdesini henüz aralayamadım
cesaretim olmadı hiç o çakıl taşlarını bir bir suya atmaya ve
harelerin içinde onların yok oluşlarına bakmaya

sen yine de hep kal sisli görüntülerde
cesaretimi bekle kıyılarımı gözetle
belki bir gün tüm çakıl taşlarını atmış
dönüşlerin gemilerini yakmış
özgürce limanına demir atmış biri olarak geleceğim sana
beni oradan hep özle
özle ki izleyeyim seni sislerin içinde de olsan
özle ki cesaretimi umutlarımla büyütebileyim

kolay değil ki korkaklığın kıyısında çakıl taşlarının ağırlığıyla yaşamak
ve her dalga vuruşlarında çaresizce ıslak çoğalışlarına bakmak
şunu bil ki sevgili istediğin kadar isteyebilirim
kaldığın kadar kalabilirim izlerinde
benim de tek istediğim onları bir bir
suya atmak