Oğlan kızın yolunu bekliyordu pencerenin önünde. Kız susuz toprakların hiç tanımadığı alışınca da vazgeçemediği bir su gibi akarak geliyor; pencereye gün boyu beklenmiş bir gülücük taktıktan sonra ardında çiçek kokuları bırakarak karşıdaki köhne eve giriyordu. Sonra bahçe akşama yakalanıyordu. Serin gecenin içinde kayan taşra otobüsleri şehri bilen hemşeriler alacakaranlık bakan adamlar eskisi gibi olmayan gökyüzü yorgun düşmüş ameleler kum taşı harç kar tuğla getir... Şoseler çıtır çıtır konuşan sobalar intihar hapları şiirler sureler dualar tarifler... Ethem Baran geçen günleri konuşturuyor. Eşyaları sessizliği kalabalığı yolculuğu kederi yürek sızlatanı takılıp kalanı bir türlü geçip gitmeyeni ahşap evleri patikaları televizyonu... Unuttuğum Bütün Akşamlar Ethem Baran'ın ustalık dolu hikâyeleri... Nehir gibi akıp giden hatıralar...