Kitap toplam yüz yirmi şiirinden kırk beş şiiri bir araya getiriyor. Larkin bu şiirlerde gititikçe artan bir incelikle sıradan insanların gündelik yaşantılarını işlerken en küçük ayrıntıların bile şiire malzeme olabileceğini kanıtlıyor. Etkilendiği kaynakların Pound ve Eliot gibi yenilikçi şairler değil de Hardy Owen ve Auden gibi daha yerli bir geleneğin ustaları olduğunu açıklayan Larkin kendini bu daha gösterişsiz geleneğin bir temsilcisi saymaktan da korkmuyor.