Otobüs durağa geldiğinde ilk olarak kardeşimin oturduğu eve baktım. Evleri durağa çok yakındı. Hiç kimsenin olmadığını görünce içim rahatladı. Bir taksiye binip adresi söyledik. Baba evinin sokağına dönerken taksinin şoförü:
Cenazeye mi geliyorsunuz? dediğinde şok oldum.
Yalnızca "Hayıııııırrrrr!" diye bağırdığımı hatırlıyorum. Kendime geldiğimde evin bahçesinin mahşer gibi kalabalık olduğunu gördüm. Annem:
Neredeydin be yavrum? Anan yandı nerdeydin? dyordu.
Annemi teselli edecek durumda değildim. Yalnızca;
Hayıııııııııııııııırrrrrr! diye bağırıyordum.
Birkaç saat sonra hastaneden cenazesini getirdiler. Tabtu açtılar. Tabuttan başka bir ceset çıkacakmış gibi umutlanıyordum. Ama kardeşimdi. O çok sevdiğim hiç kıyamadığım doyamadığım kardeşim...
Çok sevdiği pembe hırkayı usulca tabutun üzerine koydum...