Zaman acımasız keskin bir rende ve her gün törpülenip duruyoruz. Kimimiz mutluluk oyunu oynuyoruz ama mutsuzuz kimimiz mutsuzluk maskesine sığınıyoruz maalesef. Ta ki gerçekler bir bir ayan olduğunda şamar gibi yanağımız da patladığında bunca yılı boşu boşuna yaşadığımızı anlıyoruz. O zaman da çok geç kalmış oluyoruz hayata.