Üşüyorum mevsimin rengi değişmiş
Sensizliğin üstüne bir de bensizlik sinmiş.
Somut yalnızlıklarda farkına varıyor insan
Ve bir sürrealist düzeninde sorudur kapıyı çalan.
Bunca söz kalabalığı arasında
Bunca anlam yalnızlığı neden?
Bizde duygusallığımızdır aslında hazan kalan.
Ve sonra alışıyorum mevsimin rengi benmişim.
Bir mavi uğruna yağmurlardan vazgeçmişim.