Yahudi Soykırımı Sırasında Kofman Ailesinin
Fransa'da Yaşadıklarına Dair Çok Çarpıcı Bir Anlatı.
Bir Kadın Filozofun Kaleminden Unutulmaz Bir Hikâye.

Gerçekten de bir daha göremedik babamı. Bir ha­ber de alamadık sadece Drancy'den yollanmış bir kart menekşe rengi mürekkeple yazılmış üzerindeki pulda Mareşal Pétain'in resmi var. Bir başkasının eliy­le Fransızca yazılmış. Genelde bizimle iletişim kurar­ken kullandığı diller olan Yidişçe ya da Lehçe yaz­masını yasaklamışlar elbette .... Savaştan sonra Auschwitz'den vefat ilamı gel­di. Toplama kamplarına gönderilmiş diğer sür­günler geri döndüler. Bir Yom Kippur günü si­nagogda tehcir edilmişlerden biri babamı Aus­chwitz'de görmüş olduğunu iddia etmişti. Orada bir sene hayatta kalmış. Kapo olmuş Yahudi bir kasap (ölüm kampından döndükten sonra Ro­siers Sokağı'nda tekrar dükkân açmıştı) çalışma­yı reddettiği bir gün onu kazma darbeleriyle öl­düresiye dövmüş ve canlı canlı gömmüş: O gün Şabatmış: "Hiçbir kötülük yapmadı" demişti "sadece biz kurbanlar ve cellatlar için Tanrı'ya dua ediyordu."

Bunun için başka pek çoklarıyla birlikte babam da bu sonsuz şiddete maruz kalmıştı: Auschwitz'de ölmek hiçbir ebedi İstirahate saygı gösterilemeyen gösterilmeyecek bu yerde. 

SARAH KOFMAN