Daha önce bize böyle hitap eden olmamıştı. Bir an üzülsem mi sevinsem mi bilemedim. Sanki ben değildim yıllar boyunca büyüsem özgür olsam diye hayal kuran... Büyümek hiç gerçekleşmeyecek düş gibiydi küçük bir kızken... Ama şimdi işte karşımda birisi "gençler" diye sesleniyordu.

Bu yıl son senem. Aklımda deli sorular: Gittikçe genişleyen hayatın açısı nereye uzanıyor? Lisede nasıl bir genç olacağım? Yeni yüzler yeni telaşlar sararken hayatımı ansızın değişecek miyim? Korkuyor muyum yoksa? Peki ya geleceği düşündüğümde hızla çarpan kalbim? En önemlisi de yıllarca aynı sıraları paylaştığım Ayşegül ve Filiz'den nasıl ayrılacağım?
Okuyacakların benim hikâyem hoş geldin şimdiden!