Schopenhauer ve Heidegger'in hakikat ve sanat arasinda kurduklari iliskiye baktigimizda her ikisinin de sanati "varolanda hakiki olani nesne edinme" olarak gördüklerini söyleyebiliriz. Ancak Schopenhauer için bir varolanda onun idesini görmenin tek bir yolu vardir o da sanattir. Heideger'de ise sanat "varolanin hakikatinin açiga çikmasinin" tarzlarindan biridir. Schopenhauer'a göre sanattan baska olanaklari da vardir. Ancak bunlarin her biri hakikati kendi tarzinda açiga çikarir. Kisacasi nesne aynidir ama hakikatin "olagelme"sinin tarzi her birinde farklidir. Heidegger için sanat hakikatin hangi tarzda gerçeklesirse gerçeklessin öncelikle insan kendine bir imkani gerçeklestirmelidir. Bu noktada her iki filozofun da kisinin bir imkani gerçeklestirmesini baslangiç olarak gördüklerini söyleyebiliriz. Isteme ya da varligin hakikat olarak görünmesi ve gösterilmesi için "kisi"de sanatçida bir tür degisim olmalidir